Όλα τα νησιά, όπως η Ζάκυνθος, που γνώρισαν ραγδαία τουριστική ανάπτυξη, χωρίς την ύπαρξη βασικού σχεδίου σωστής εκμετάλλευσης, δυστυχώς καταλήγουν να παρέχουν υπηρεσίες κατώτερες αυτών που θα μπορούσαν να αποδώσουν οι προσπάθειες των επαγγελματιών. Υπηρεσίες δυσανάλογες και, αναμφίβολα κατώτερες, σε σύγκριση με την τιμή που καλούνται να πληρώσουν οι επισκέπτες.
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, πιστεύω πως προκύπτει η ανάγκη μιας συνδυασμένης προσπάθειας από φορείς όπως ο Δήμος, η Εγχώριος και οι Σύλλογοι Επαγγελματιών. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει την κυρία Elina Galanopoulou να παραπονιέται, δικαίως, για τις διακοπές νερού. Άλλα τόσα είναι και τα χρόνια που με την Kalliopi Karidi κουβεντιάζουμε για την ανάγκη εύρεσης μιας άμεσης λύσης για το αποχετευτικό του Μυλοποτάμου. Δεν αρκούν, όμως, μόνο τα έργα και οι υποδομές για την επίλυση των προβλημάτων αυτών. Χρειάζεται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός, εστιασμένος στο είδος τουρισμού στο οποίο θέλουμε να απευθυνόμαστε. Πώς θα καταφέρουμε να αναδείξουμε την προστιθέμενη αξία των Κυθήρων και, επειδή μιλάμε για τους επαγγελματίες, πώς όλοι μαζί θα καταλήξουμε ισορροπημένα στο μέγιστο αποτέλεσμα, χωρίς να καταστεί το κόστος παραμονής του επισκέπτη, αλλά και του μόνιμου κατοίκου, απαγορευτικό; Αυτός είναι, ίσως, ο κύριος λόγος για τον οποίο αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά. Ο φόβος μου είναι, γνωρίζοντας παράλληλα ότι τον συμμερίζονται και πολλοί πολίτες του νησιού, πως η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου μπορεί εύκολα να καταστήσει το νησί έναν τουριστικό προορισμό με αποτυχημένα all inclusive, ακριβές υπηρεσίες και απαγορευτικό κόστος διαβίωσης για τον μόνιμο κάτοικό του.
Αυτός ο εφιάλτης δε θέλει πολύ για να γίνει πραγματικότητα. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.
Πηγή: Γιώργος Στρατηγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου