ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ - ΔΕΝ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΠΛΕΙΟΔΟΤΗΣΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Πολλή καλησπέρα σε όλους. Νομίζω είναι περιττό να προλογίσω για ποιο θέμα θα μιλήσω. Το λοιπόν. Σκέφτομαι αν αναρωτήθηκε κανείς γιατί φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για εκμίσθωση της σπηλιάς στην Χύτρα.

Μήπως γιατί κάπου εκεί στο 1989-90, κάποιος που τότε τον λογίζανε για τρελό, ξεκίνησε παρέα με τον Παναγιώτη τον Σούγιαννη, τις τουριστικές ξεναγήσεις στη σπηλιά; Μήπως γιατί κάποιος επένδυσε ψυχή, σώμα, χρήμα και πάνω από 25 χρόνια της ζωής του στο να γίνει η Χύτρα ένα από τα πιο εμβληματικά τουριστικά σημεία των Κυθήρων; Μήπως γιατί αυτός ο κάποιος πρόβαλλε τα Κύθηρα και την Χύτρα αναρίθμητες φορές σε τουριστικές εκπομπές, αφιερώματα, άρθρα που φτάνουν σε όλες τις άκρες της γης; Αν, λοιπόν, αυτός ο κάποιος, τότε στο μακρινό 1989 είχε αποφασίσει τελικά να πάει απλώς για ψάρεμα αντί να ασχοληθεί με την Χύτρα, μήπως, λέω μήπως, δε θα μιλούσαμε σήμερα για την σπηλιά της Χύτρας; Επειδή, λοιπόν, αυτός ο κάποιος είμαι εγώ, δε μπορώ παρά να αναρωτηθώ, επίσης, και τι είδους χροιά έχει αυτή η απόφαση της Εγχωρίου. Διότι, είναι, σχεδόν, προσωπική υπόθεση. Και γιατί λέω προσωπική υπόθεση.

Ως επαγγελματίας του νησιού πάντα έβαζα και βάζω, πάνω απ’ όλα, το νησί μας. Με προσωπικό μόχθο και μεράκι και πάντα με γνώμονα την ασφάλεια, ξενάγησα όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες ανθρώπους στη σπηλιά της Χύτρας να γνωρίσουν αυτή την ομορφιά της φύσης και να μείνουν με την πιο θετική ανάμνηση του νησιού. Τόσο που η Χύτρα (και η σπηλιά της) ταυτίστηκαν με το όνομά μου. «Θέλω να πάω στην Χύτρα», λέει κάποιος. «Βρες τον Σπύρο», κυρίως, θα του απαντήσουν. Πληρώνω κανονικότατα τα τέλη επιβατών στον Δήμο Κυθήρων μέσω του Λιμενικού Ταμείου (κάτι που οι άλλοι δύο επαγγελματίες που ήρθαν πέρσι στο νησί, λόγω διαφορετικού καθεστώτος, δεν πληρώνουν) και πάντα προσπαθώ, και πολλές φορές, υπό αντίξοες συνθήκες, να κάνω το καλύτερο δυνατό για τον τόπο μας και τους επισκέπτες μας, ως επαγγελματίας. Σίγουρα, λάθη μπορεί να έχουν γίνει και είμαι ο πρώτος που θα τα παραδεχτώ και θα φροντίσω να διορθωθούν και να μην επαναληφθούν. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς από τις δύο αυτές μεριές (επαγγελματία - φορέων του νησιού) να υπάρχει σύμπνοια, αλληλοϋποστήριξη και κοινό όραμα.

Φανταστείτε, λοιπόν, την απορία μου όταν ενημερώθηκα για την απόφαση της Εγχωρίου σχετικά με την Χύτρα. Φανταστείτε, ακόμη περισσότερο, την απορία μου όταν ενημερώθηκα για την απόφαση είσπραξης χρημάτων σε μορφή ενοικίου για τα σκάφη ΜΟΝΟ στον Πίσω Γυαλό Καψαλίου, που σημαίνει πάνω από 2000€ το χρόνο για μένα καθώς δεν έχω την επιλογή να μεταφέρω αλλού το σκάφος μου. Αναρωτιέμαι με ποια κριτήρια σκαρφίστηκε κάποιος αυτό το ποσό όταν η τιμή στην Αθήνα για τον ίδιο λόγο – και με περισσότερες παροχές, όπως φύλαξη σε ιδιωτικό χώρο, ασφάλεια, αποζημίωση σε περίπτωση ζημιάς- είναι περίπου 1200€; Θα απομακρύνει, λέει, επίσης, άμεσα, σχοινιά, αγκυροβόλια και σημαδούρες. Ούτε καν ξέρουν ότι, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει τίποτε από αυτά εκεί διότι αφορούν μόνο σε τρεις μήνες το καλοκαίρι. Γελάνε και οι πέτρες. Και ερωτώ. Εφόσον, λογικά, επιμεληθεί το Λιμενικό της απομάκρυνσης, αφού έτσι αποφάσισε η Εγχώριος, θα ισχύσει για όλους το ίδιο, όπως προβλέπει ο νόμος; Θα απομακρυνθούν όλα τα καλαδούρια των ανθρώπων στο νησί, τα περισσότερα από τα οποία είναι μόνιμα τοποθετημένα; Ή, όλως τυχαίως, αφορά μόνο στο δικό μου, που εξυπηρετεί και άλλα σκάφη, για την ασφάλειά τους, το καλοκαίρι; Και για να το πω πιο λαϊκά, ως γνήσιος Τσιριγώτης… Τα καλαδούρια δεν θα τα πιάνετε στο στόμα σας. Τα καλαδούρια. Και έρχομαι να ρωτήσω. Αν, για παράδειγμα, ενοικιάσω τη σπηλιά της Χύτρας (ξέρω, ακούγεται παράλογο αλλά με αυτά φαίνεται πως ασχολούμαστε), θα έχω δικαίωμα χρήσης της, σωστά; Οι υπόλοιποι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην Χύτρα αναγκαστικά θα αποκλειστούν, σωστά; Ο Γιώργος ο Λάμπογλου με τη σχολή καταδύσεων ποια σπηλιά θα αναδείξει στους τουρίστες; Του Πλάτωνα; Οι υπόλοιποι επαγγελματίες που έρχονται στο νησί – γιατί επαγγελματική δραστηριότητα θεωρείται, με αυτό τον τρόπο, κι όποιος μισθώνει επαγγελματικό σκάφος - ποια Χύτρα θα προσεγγίσουν για να θαυμάσουν; Την ταχύτητος στην κουζίνα τους;

Με ποιο δικαίωμα η Εγχώριος αποφασίζει για την οικονομική καταστροφή των επαγγελματιών του νησιού; Ό, τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό; Γιατί, περί αυτού πρόκειται. Και να πω, σε αυτό το σημείο, πως δεν προτίθεμαι να πλειοδοτήσω σε αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Α, και το άλλο το καλό, πού το πάτε; Ότι δεν θα επιβαρυνθεί ο τουρίστας με το ποσό παρά μόνο ο επαγγελματίας; Είναι επικίνδυνα ανίδεο να το αναφέρει αυτό κάποιος που, προφανώς, δεν έχει ιδέα τι σημαίνει κοστολόγηση προϊόντος και λειτουργία επιχείρησης. Ότι θα φας το παστίτσιο σου στην ταβερνούλα σου αλλά στην τιμή δεν θα εμπεριέχονται ποσοστιαία τα έξοδα της επιχείρησης. Ω ρε, πού πάμε; Πού πάμε; Ζήτησα να λάβω αντίγραφο της γνωμοδότησης του νομικού συμβούλου που στοιχειοθετεί την απόφαση της επιτροπής της Εγχωρίου. Αναμένω. Τα ερωτήματα πολλά. Και οι υποθέσεις για το τι μπορεί να συμβαίνει παρασκηνιακά, ακόμη περισσότερες. Προσπαθώ ακόμη και τώρα να καταλάβω πώς προκύπτουν οι αποφάσεις και οι τιμές μέσα στις αποφάσεις αυτές. Χωρίς κανένα επαγγελματικό υπόβαθρο στον τουριστικό τομέα, χωρίς καν μια επίσημη συμβουλευτική οδηγία από κάποιον ειδήμονα, η Εγχώριος φτιάχνει τον τιμοκατάλογό της κατά το δοκούν.

Οι όποιες επεξηγήσεις δόθηκαν, ήταν, το λιγότερο, αστείες και το αναγνωρίζουν όλοι όσοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στον τουρισμό. Αναφέρει η Εγχώριος πως έμπρακτα υποστηρίζει τους επαγγελματίες επειδή ανέβαλλε για τρεις μήνες την είσπραξη της προκαταβολής. Αναφέρει, επίσης, πως οι τιμές καθορίστηκαν βάσει της αυξημένης τουριστικής κίνησης έναντι των προηγούμενων ετών. Γελάνε, πλέον, και τα βοτσαλάκια. Μάλλον σύσσωμη η Εγχώριος ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου όχι μόνο δεν έχει πληγεί ο τουρισμός και η επαγγελματική δραστηριότητα γύρω από αυτόν αλλά όπου οι επισκέπτες αυξήθηκαν κιόλας και είχε θετικό αντίκτυπο στον τουρισμό των Κυθήρων. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν είναι, για εκείνους, λογικό να νοικιάσεις μια σπηλιά (μια σπηλιά!) σε μια τιμή της λογικής «Μωρέ, πόσο να βάλουμε την Χύτρα; 8000€ δεν έχουμε τις παραλίες; 5000€ είναι καλά; Να το αφήσω;».

Η Εγχώριος, υποτίθεται, είναι από τους Κυθήριους για τους Κυθήριους. Και σε αυτούς τους αδυσώπητους καιρούς επιλέγει να συντρίψει οικονομικά τους Κυθήριους επαγγελματίες και να εξυπηρετήσει συμφέροντα. Κι όχι του Κυθηραϊκού λαού, εν προκειμένω. Και είναι πασιφανές. Και δεν είναι ποτέ αργά να κάτσουμε όλοι όσοι μας αφορά ο τουρισμός στο νησί να συζητήσουμε με δεδομένα και ρεαλιστικές συνθήκες το τι είναι καλύτερο για τον τόπο μας. Και δεν είναι ποτέ αργά για το mea culpa, κύριοι της Εγχωρίου.

Μέχρι και αυτή τη στιγμή που γράφω το παρόν κείμενο, δε μπορώ να καταλάβω γιατί τέτοια επιθετική συμπεριφορά προς το πρόσωπό μου. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, το θέμα Χύτρα έχει υποσημείωση το όνομά μου. Και βλέπω, με σχετική ανακούφιση, τα όσα λένε άνθρωποι του νησιού δημόσια που τάσσονται κατά αυτού του παραλογισμού και της αναίτιας επίθεσης προς εμένα και τους υπόλοιπους επαγγελματίες. Αλλά, αν δεν έβγαινε ο κόσμος να μας υποστηρίξει, δεν τολμώ να φανταστώ τι θα γινόταν. Θα είχαμε μια Χύτρα στην οποία ο Σπύρος αναγκαστικά δεν θα πήγαινε πια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τουριστική κίνηση του αξιοθέατου, ένας επαγγελματίας μόνο θα είχε πρόσβαση και οι υπόλοιποι κόψτε τα κεφάλια σας, ψοφήστε κιόλας, ποσώς μας ενδιαφέρει. Ας ελπίσουμε να μην φτάσουμε εκεί. Οι Τσιριγώτες ξέρουν καλά τι σημαίνει η Χύτρα για εκείνους και για εμένα. Και όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να εξοντώσουν εμένα και τους υπόλοιπους που δίνουμε μια δεκάρα γι’ αυτό που λέγεται τουρισμός στα Κύθηρα, έχω να τους πω πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκτίθενται οι ίδιοι.

Οι ίδιοι που φαίνεται να μην έχουν ιδέα τι σημαίνει αγαπώ τον τόπο μου. Γιατί τόπος δεν είναι μόνο οι πέτρες και οι θάλασσες και τα χωράφια που οριοθετούνται προς εκμετάλλευση. Τόπος είναι οι άνθρωποι. Και οι άνθρωποι μόνο όταν κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση πηγαίνουν όλοι μαζί μπροστά. Διαφορετικά, είναι σκορποχωριασμένα κορμιά που κουτουλάνε τα κεφάλια τους. Και σε έναν τόπο δεν θέλουμε κεφάλια που κάνουν θόρυβο, που δημιουργούν «λύσεις» για να δημιουργήσουν προβλήματα.

Ευχαριστώ αλλά, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι σαν εμένα, δεν θα πάρω.

Θα είμαι εδώ. Επιφυλάσσομαι για τη συνέχεια.

Με εκτίμηση, Σπύρος (αυτός της Χύτρας, μωρέ)

Πηγή: Σπύρος Κασιμάτης

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλλίγερος, Σπύρος Κασιμάτης

Κολάζ φωτογραφιών Παναγιώτης Μπαχτής