Πέρασαν κιόλας δυο εβδομάδες από την φωτιά που έπληξε το νησί μας και όλοι αρμόδιοι και μη άφησαν τις ρακέτες τους και το τερέν των ευθυνών σε κοντινή πάντα απόσταση από αυτούς – ποτέ δεν ξέρεις ποτέ θα έρθει το μπαλάκι και από πού - κάθισαν τις καρέκλες για να ξεκουραστούν άλλοι γραφείου άλλοι καφενείου και άλλοι στον καναπέ του σαλονιού. Και εκεί που ρέμβαζαν άλλος έπιασε τον κονδυλοφόρο άλλος το πληκτρολόγιο άλλος την βεντάλια άλλος τον κασμά γενικά σε δουλεία να βρισκόμαστε. Ακουστήκαν και κάτι χιλιάδες ευρώ να έρχονται κατά εδώ για ενίσχυση του νησιού – αντιπλημμυρικά, μελέτες και ότι χωρεί ο νους σας. Χρήμα με το τσουβάλι. Πλάκωσαν και κάτι καθηγητές και θα έρθουν και άλλοι για να μας σώσουν. θα κάνουν μελέτες για αντιπλημμυρικά έργα πάνω στις ξερολιθιές. Αλλά αυτά είναι αλλονων δουλείες, Εγώ θέλω να πω τον δικό μου πόνο για το πυροφυλάκιο πάνω στη Σκληρή. Κάηκε όλο μονό αποκαΐδια και λιωμένο αλουμίνιο έμεινε. Αυτή την εικόνα αντίκρισα μετά από δυο εβδομάδες που ανέβηκα μια βόλτα. Όλο αυτόν τον καιρό ο πυροφυλακας που ανέβαινε μετά την φωτιά ούτε που συγκινήθηκε να πάρει δυο σακούλες και σίγα σιγά να μαζέψει ότι μπορούσε. Ένας πυροφυλακας που από εκεί που βγάζει ένα μεροκάματο δεν συγκινήθηκε καθόλου για να να καθαρίσει έστω και λίγο η να μαζέψει σε έναν σωρό τα αποκαΐδια. Έτσι ανέβασα έναν κάδο και μάζεψα ότι μπορούσα. Ακόμα γύρω από το πυροφυλακιο αποκαλυφτήκαν ένα σωρό μπουκάλια Κάποιοι εκεί πάνω τα τσούζουν. Δεν περιμένω κανένα μπράβο ούτε καμία καλή κουβέντα. Ελπίζω μονό τώρα να φιλοτιμηθεί κάποιος και να ειδοποίηση τον δήμο να πάει να πάρει τον κάδο από την Σκληρή.
Βαγγέλης Σμαρδένκας Αρωνιάδικα - Μαστοριάνικα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου