α Κύθηρα τα επισκέφτηκα πρώτη φορά το 2004. Από τότε έγινε το αγαπημένο μου νησί. Κατά την άποψή μου συγκαταλέγεται μέσα στα τρία-τέσσερα ωραιότερα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος στην Ελλάδα. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις που εγώ, που πηγαίνω ανελλιπώς δέκα χρόνια, δεν τα έχω εξαντλήσει και νομίζω ούτε πρόκειται. Το νησί αυτό είναι μαγικό, σαν αυτά τα πολύ ωραία και δύσκολα πράγματα στη ζωή που για να τα δεις και να τα αισθανθείς πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Οι ντόπιοι το χωρίζουν σε βόρειο και νότιο τμήμα επειδή μορφολογικά, αρχιτεκτονικά και κλιματολογικά είναι σαν δύο διαφορετικά νησιά. Το νότιο τμήμα έχει πιο πολλά κρητικά και αιγαιοπελαγίτικα στοιχεία και το βόρειο τμήμα πιο πολύ πελοποννησιακά, διατηρώντας όμως το μοναδικό τους ύφος. Το νησί έχει 66 οικισμούς, βυζαντινούς, μεταβυζαντινούς, μεσαιωνικούς, ενετικά κάστρα, αγγλικά γεφύρια, σπήλαια, βυζαντινά εκκλησάκια, ένα καλό δίκτυο και υπέροχες παραλίες όλων των ειδών. Στο νότιο τμήμα βρίσκεται η Χώρα με πανέμορφα γραφικά σοκάκια, αρχοντικά με κλειστές αυλές και περίτεχνα βοτσαλωτά. Στην άκρη του βράχου δεσπόζει το Ενετικό Κάστρο, σήμα κατατεθέν των Κυθήρων, και το επίνειό του, το Καψάλι, δύο φυσικοί κόλποι που βλέπουν τη Χύτρα, μια κούφια βραχονησίδα που λόγω της διαφορετικής θερμοκρασίας κάθονται στην κορυφή της συννεφάκια και μοιάζει πολλές φορές να καπνίζει. Έχει πλάκα αυτό. Προχωρώντας κεντρικά και αφήνοντας δεξιά την παραλία Χαλκός και αριστερά το Μελιδόνι, φτάνουμε στο δυτικό μέρος του νησιού και πιο συγκεκριμένα στον Μυλοπόταμο που μοιάζει με μεσαιωνικό Πήλιο. Τα πεύκα εναλλάσσονται με ελιές, ευκάλυπτους και πλατάνια. Νερά παντού, ο καταρράχτης Φόνισσα, βάθρες, δύο υπέροχες ταβέρνες, ένα θαυμάσιο καφέ πάνω στο ποταμάκι και νερόμυλοι που αν τους περπατήσεις θα φτάσεις σε μια από τις πιο ωραίες παραλίες του νησιού, το Καλάμι, με λευκή άμμο. 200 μέτρα από τον Μυλοπόταμο βρίσκεται η Κάτω Χώρα, βυζαντινός οικισμός χτισμένος σε ένα βράχο πάνω από τη θάλασσα με ενετικό κάστρο και το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού. Συνεχίζοντας μέσα από απόκρημνα βράχια και περνώντας το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας φτάνεις στον Λημνιώνα, ένα κλειστό λιμανάκι με θέα το Ταίναρο. [...]
Πηγή: athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου