Μια και τον τελευταίο καιρό συχνά πυκνά μας απασχολεί το θέμα του «Πνευματικού Κέντρου Αλίμου» ας δούμε μερικά αξιοσημείωτα και αξιοπερίεργα.
Εννοείται ότι εδώ δεν πρόκειται να υπεισέλθω στα νομικά θέματα της ιδιοκτησίας, της δωρεάς και όσων σχετίζονται με αυτά, καθώς αυτά τα χειρίζονται οι καθ’ ύλην αρμόδιοι.
Δικαίωμά τους ασφαλώς να οραματίζονται ένα κέντρο τύπου Ζωρζ Πομπιντού ή Γκουνγκενχάιμ, αλλά και δικαίωμα όλων των άλλων ημών να το σχολιάσουμε. Και θεωρώ ότι έχουν μελετήσει σοβαρά τίνι τρόπω θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα ενός τέτοιου οικοδομήματος, το οποίο ξεκίνησε από ένα ευγενές ενδεχομένως όραμα, αλλά κατέληξε σε γιαπί για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχαν υπολογιστεί σωστά τα κόστη.
Κι ας πούμε ότι λυνόταν διά θαύματος το κόστος ανέγερσης, μήπως είχε υπολογιστεί το κόστος συντήρησης; Μα, θα πείτε, υπάρχει λύση. Να το αναλάβει ο Δήμος. Ωραίο ακούγεται και θα γινόταν αν δεν έμπαινε στη μέση μία μικρή λεπτομέρεια. Ότι εδώ είχαμε ένα διαγωνισμό, στον οποίο συμμετείχε κι έχασε. Όλα τα υπόλοιπα που υπαινίσσονται οι διάφοροι απολογητές της «λύσης» αυτής είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η ουσία είναι ότι το ήθελε σχεδόν δώρο! Αλλά κι αυτό δικαίωμά του ήταν. Ποίος δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο δώρο; Με μία λεπτομέρεια. Ότι σε ένα διαγωνισμό δεν δίνονται ούτε δώρα, ούτε «δώρα». Αν, πάλι, το θέλεις διακαώς, μπορείς να το απαλλοτριώσεις. Αλλά, επειδή αυτό κοστίζει, τρέχεις δεξιά-αριστερά, κάνεις σαματά για να αλλάξεις τη χρήση του και να το πάρεις ως καλοκαιρινό φρούτο σε προσφορά πλανωδίου!
Πάλι όμως ξεφύγαμε. Γυρίζουμε στους τόσους λάτρεις του πνεύματος και του πολιτισμού, που μάς προέκυψαν ξαφνικά. Αλήθεια, από όσους από αυτούς γνωρίζω, δεν θυμάμαι κανέναν ή ενδεχόμενα να έτυχε και κάποιος για να μην τους αδικούμε όλους, να έχει ενεργό συμμετοχή στα πολιτιστικά των Κυθήρων και ειδικά της παροικίας στην Αθήνα και τον Πειραιά. Εκεί που αυτή τη στιγμή, δραστηριοποιούνται, τρεις δραστήριοι σύλλογοι Κυθηρίων (Αδελφότητα, Σύνδεσμος, Εξωραϊστικός Αλίμου), τρία πολιτιστικά σωματεία (Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών, Όμιλος Κυθηρίων Πανεπιστημιακών και Κ.Ι.Π.Α.) με σημαντική δραστηριότητα και προσφορά στον τόπο.
Από όλους αυτούς που τελευταία ασχολούνται με το Πνευματικό Κέντρο και την καλλιέργεια του Πολιτισμού σε αυτό, ελάχιστους -για να μην πω κανέναν- έχω δει σε εκδηλώσεις των παραπάνω σωματείων και ιδρυμάτων. Άντε να δεις μερικούς σε κανένα χορό και εκεί τελειώνει η σχέση. Αλλά και στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις των παραπάνω σωματείων σπάνια συναντάς κάποιον από αυτούς τους ….λάτρεις του πνεύματος που δεν τους φτάνουν τα 150τ.μ. για αίθουσα όπου θα συγκεντρώνονται για να υπηρετήσουν τον πολιτισμό!
Όσο για τα βιβλία που έχουν προσφέρει στα Κύθηρα τα παραπάνω σωματεία, μάλλον θα μετρώνται στα δάχτυλα της μιας χειρός στις βιβλιοθήκες τους κι αυτά από κανένα δώρο και θα μαζεύουν σκόνη.
Θα πείτε πάλι. Και γιατί, τώρα δεν πρέπει να δραστηριοποιηθούν; Μα βέβαια. Αν είναι για να γίνει κάποια ζημιά αλλού (βλ. Ιδρύματα, Γηροκομείο) ας αρχίσουμε και τις μάχες για τον ταλαίπωρο πολιτισμό κι ας τρέχουμε να διαδηλώνουμε και για Πολιτιστικά Κέντρα. Όχι μόνο στον Άλιμο με 4000τμ, αλλά παντού. Κι ας μην περνάμε ούτε απέξω μετά. Να γίνει η ζημιά. Και με τι σκοπό αλήθεια; Τον πολιτισμό; Μα τα είπαμε. Και αδυνατώ προσωπικά να πιστέψω ότι δεν θέλουν «πολυκατοικίες» (των δύο-τριών ορόφων, 11μ ύψους κι ας είναι οι ίδιοι ακριβώς όροι δόμησης με τα σπίτια τους που είναι ακριβώς δίπλα!). Αδυνατώ να πιστέψω ότι απλά σκέπτονται ότι «εμείς τώρα χτίσαμε» ας απολαύσουμε περισσότερο «Πολιτισμό» κι ας φροντίσουμε να είμαστε κάθε μέρα αν γίνεται στο Πνευματικό Κέντρο για να μεταδώσουμε εκεί αυτό το πνεύμα της φιλαλληλίας και του αλτρουισμού, που μας διακρίνει πάντα!
Είπα. Δεν πιστεύω ότι συμβαίνει το τελευταίο. Μάλλον κάτι έγινε και τόσο πολλοί άνθρωποι άλλαξαν εντελώς ξαφνικά κι έκαναν στροφή στον ……Πολιτισμό. Ίσως να φταίνε και τίποτα ψεκασμοί. Ποίος ξέρει!
Ε. Καλλίγερος
Πηγή: kithiraika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου