Γράφει ο Δρ ΕΜΜ. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ
Σε όσους
αμφισβητούν την αξία του εμβολιασμού σήμερα στη ριζική αντιμετώπιση της
πανδημίας του κορωνοϊού, θα ήθελα να καταθέσω ορισμένα γεγονότα από το
παρελθόν, που πρέπει να μας διδάξουν όλους, χωρίς διάθεση αντιδικίας, απαξίωσης
ή στείρας αντιπαλότητας και με πολλή αγάπη σε όσους πιστεύουν σ’ αυτό. Διότι,
όπως έλεγε ένας σοφός, «Το παρελθόν είναι ο φάρος που
φωτίζει το παρόν και το λυχνάρι που ανιχνεύει το μέλλον».
Επιπλέον θα ήθελα να πω ότι: «οι θεωρίες, οι αναλύσεις, τα
σχόλια και οι εκτιμήσεις είναι ελεύθερες, τα γεγονότα όμως, είναι ιερά».
Κι εγώ σήμερα θα
αναφερθώ σε αδιαμφισβήτητα γεγονότα των απελευθερωτικών Βαλκανικών Πολέμων του
1912-1913 και τη συμβολή του εμβολιασμού στο νικηφόρο τους αποτέλεσμα.
Από τον Αύγουστο
του 1910 η χολέρα που ενδημούσε στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης και της
Ανατολικής Θράκης και που μεταδόθηκε στον τουρκικό και βουλγαρικό στρατό,
αποτελούσε τη σοβαρότερη απειλή για την υγεία του Ελληνικού Στρατού και των
πληθυσμών της Μακεδονίας. Το Γενικό Στρατηγείο, κάτω από την επίβλεψη και
εποπτεία του Μεγάλου Έλληνα πολιτικού, του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, ο
οποίος με τη διορατικότητα που τον διέκρινε για τα επερχόμενα πολεμικά γεγονότα
στη Βαλκανική, ευαισθητοποιήθηκε και εξέδωσε την πρώτη διαταγή στις 7
Απριλίου 1913, που αφορούσε υγειονομικές καθάρσεις πλοίων, εγκατάσταση
υγειονομικών ζωνών και λοιμοκαθαρτηρίων, ίδρυση αντιχολερικών συνεργείων και
υποχρεωτικό εμβολιασμό όλου του στρατιωτικού προσωπικού.
Ο αντιχολερικός
αγώνας βασίστηκε, όχι μόνον στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου και την εφαρμογή
προληπτικών μέτρων, αλλά, κυρίως, στον καθολικό υποχρεωτικό εμβολιασμό του
στρατεύματος με το αντιχολερικό εμβόλιο. Με την εφαρμογή του εμβολιασμού, που
υπήρξε συστηματικός και καθολικός, ελαττώθηκαν κατά 14 φορές η νοσηρότητα και
κατά τρεις φορές η θνησιμότητα σε αυτούς που εμβολιάστηκαν κανονικά με τις δύο
δόσεις του εμβολίου. Δικαίως, λοιπόν, ελέχθη τότε ότι: «Η Ελληνική ιατρική
σύριγγα συναγωνίστηκε την Ελληνική ξιφολόγχη στο νικηφόρο αποτέλεσμα των
Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913».
Συνδέοντας τα
προαναφερθέντα με τη σημερινή κατάσταση της πανδημίας μπορούμε να αισιοδοξούμε
ότι, μετά από πολλούς δύσκολους μήνες κατά τους οποίους η χώρα μας, μαζί με την
υπόλοιπη ανθρωπότητα, έδωσε τη μάχη ενάντια στον ιό, είμαστε κοντά στο να
πάρουμε τη ζωή μας πίσω.
Ο εμβολιασμός, τουλάχιστον
επί του παρόντος, αποτελεί το μεγάλο όπλο της κοινωνίας σε αυτόν τον πόλεμο
ενάντια στον ιό. Ο ιατρικός κόσμος, σύσσωμος, οφείλει να συμβάλλει στον
εμβολιασμό των πολιτών προκειμένου να επιτευχθεί το Τείχος ανοσίας που θα
αναχαιτίσει τη μεγάλη υγειονομική απειλή. Έχουμε ευθύνη να ενημερώσουμε
υπεύθυνα τους ασθενείς και τους συμπολίτες μας προκειμένου να εμβολιαστούν και
να προστατέψουν τον εαυτό τους και την κοινωνία.
Οι γιατροί
πανελλαδικά, από την πρώτη στιγμή της μεγάλης υγειονομικής κρίσης, έδειξαν το
υψηλό επιστημονικό τους επίπεδο και τη δέσμευσή τους απέναντι στον ασθενή και
την κοινωνία. Έδωσαν και δίνουν τη μάχη με αυταπάρνηση και έσωσαν ανθρώπινες
ζωές. Δυστυχώς, σε αυτή τη μάχη, η ιατρική οικογένεια έχασε από το φονικό ιό
έγκριτα μέλη της που έπεσαν στις επάλξεις του καθήκοντος. Ας ευχηθούμε ότι δεν
θα υπάρξουν άλλες απώλειες.
Η υγειονομική
αυτή κρίση ανέδειξε τις αδυναμίες του συστήματος υγείας και με την έννοια αυτή
είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αξιοποιηθεί από την πολιτεία. Το όφελος είναι
η συνειδητοποίηση της ανάγκης να ενισχυθεί το σύστημα υγείας και το υγειονομικό
προσωπικό. Θέλω να ελπίζω και εύχομαι να έρθει σύντομα η επόμενη μέρα που η
μάχη θα έχει κερδηθεί, οπότε πρέπει όλοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, ισότιμα
και υπεύθυνα και να σχεδιάσουν ένα ισχυρό και βιώσιμο σύστημα υγείας, που θα
αξιοποιεί όλο το υψηλά καταρτισμένο ιατρικό προσωπικό του. Οφείλουν όλοι οι
ιατρικοί σύλλογοι με επικεφαλής τον Π.Ι.Σ., οι εμπλεκόμενοι υγειονομικοί φορείς
και φυσικά με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να αξιοποιήσουν τις
εμπειρίες που απέκτησαν από τη διαχείριση της κρίσης.
Κλείνοντας -και
φυσικά επανερχόμενος στην εισαγωγή μου- εντελώς καλοπροαίρετα και με
πολλή αγάπη, θα ήθελα να ρωτήσω τους σημερινούς αρνητές του εμβολίου και τους
θιασώτες του αντιεμβολιαστικού κινήματος: θα μπορούσαν, ήρωες των Βαλκανικών
Πολέμων, αξιωματικοί και οπλίτες να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της ιερής
Ελληνικής γης της Μακεδονίας μας, σαν υπεράνθρωποι, με τη γνωστή «τρέλα των
Ελλήνων», όπως χαρακτηριστικά είπε ο Στρατηγός Ιβάνωφ, αν ήταν ανεμβολίαστοι
και άρρωστοι από χολέρα;
Αν μετά από όλα
αυτά, οι αρνητές του εμβολίου δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πειστούν, ελπίζω,
τουλάχιστον, να προβληματιστούν έντονα.
Δρ
ΕΜΜ. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ
Ιατρός-χειρουργός
τ.
πρόεδρος Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ
ΣΤΟ Φ. ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021
ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»
Πηγή: kythiraika.gr
Φωτογραφία αρχείου Παναγιώτη Μπαχτή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου