Ένα Εξωμόνιο της ενορίας του Μυλοποτάμου είχα την ευλογία να επισκεφθώ με την καθοδήγηση του καλού μου φίλου Μυλοποταμίτη κυρίου Νίκου. Ο λόγος γίνεται για το ιερό παρεκκλήσιο της Αγίας Πελαγίας που εδώ και κάποιους αιώνες στέκει αγέρωχο στην περιοχή Φανοκοπεία, πλάι στην ομώνυμη παραλία. Η αλήθεια είναι πως ήταν η δυσκολότερη διαδρομή που έχω κάνει πάνω στο νησί αφού το μονοπάτι είναι δύσβατο και οριακά θα έλεγα επικίνδυνο για κάποιον που δεν ξέρει, γι' αυτό οφείλω να ενημερώσω πως αν κάποιος επιθυμήσει να επισκεφθεί το ναό και την παραλία επιβάλλεται να πάει με γνώστη της περιοχής και με καλό εξοπλισμό.
Το ναΰδριο της Οσίας Πελαγίας είναι παμπάλαιο και μαρτυρείται στον κώδικα του επισκόπου Κυθήρων Νεκταρίου Βενιέρη το έτος 1697. Είναι μικρών διαστάσεων ναός, καμαροσκέπαστος, με είσοδο από τα δυτικά, στηριγμένος ανάμεσα σε δύο τεράστιους βράχους ενώ μέσα σε αυτό υπάρχει μικρό πώρινο Τέμπλο. Δεν σώζονται Αγιογραφίες πέραν των δύο Δεσποτικών εικόνων δεξιά κι αριστερά της Ωραίας Πύλης, οι οποίες έχουν υποστεί μεγάλες φθορές απο την υγρασία. Το απίθανο γεγονός όμως είναι πως το τέμπλο φέρει επιγραφή η οποία σώζεται σε καλή κατάσταση και από εκεί μπορούμε να αντλήσουμε κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Η επιγραφή αναφέρει: "ΔΕΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΑΒΑΚΗ ΑΜΑ ΣΥΜΒΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ". Προφανώς και δεν θα μπορούσα να ξεκαθαρίσω από μόνος μου τα όσα γράφει η επιγραφή και έτσι συμβουλεύτηκα την κυρία Ελένη Χάρου (φιλόλογο) την οποία και ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά της σε όσα της ζητώ κατά καιρούς!
Με την παραπάνω επιγραφή μπορούμε να πούμε, με μεγάλη επιφύλαξη, ότι το ξωκκλήσι αυτό έχει παρόμοια ιστορία με αυτή του Αγίου Νικολάου του Κρασά, πως δηλαδή ύστερα από κάποια θαλασσοταραχή ο καπετάνιος έκανε τάμα κι ανήγειρε το Ναό προς τιμήν της Αγίας.
Σε μικρή απόσταση από το ναό υπάρχει και η μικρή παραλία Φανοκοπεία με τα κρυστάλλινα νερά και τις ευωδιές από τους κέδρους, τους σκοίνους και το θυμάρι, που κατάφεραν να επιβιώσουν από παλαιότερη πυρκαγιά, χαρίζοντας στον επισκέπτη ένα θέαμα και μια εμπειρία σα να ζει σε πίνακα ζωγραφικής. Στην ερώτηση που έκανα γιατί η περιοχή ονομάζεται Φανοκοπεία, δεν πήρα σαφή απάντηση όμως θα προωθήσω την άποψη του 90χρονου παππού μου ο οποίος έχει παρατηρήσει από νέος το εξής: Ακόμα, λέει, κι όλο το νησί να είναι κλειστό από σύννεφα και κακοκαιρία, εκεί πάντα υπάρχει σαν παράθυρο και περνάει ήλιος! Υποστηρίζει δε πως κάποιο φυσικό φαινόμενο συντελείται αλλά ένεκα της απλότητάς του δεν μπορεί να το ερμηνεύσει (ούτε κι εγώ φυσικά)... Θα αρκεστώ στην άποψή του λοιπόν!
Αξιοσημείωτο επίσης γεγονός είναι πως στην παραλία υπάρχει μικρό πηγάδι το οποίο έχει γλυφό κι όχι αλμυρό νερό. Απέναντι από την παραλία επιβλητική και αγέρωχη η Φωκοσπηλιά, καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής, εδώ και αιώνες, της Μεσογειακής φώκιας.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον κύριο Νίκο Μαγουλά που με συντρόφευε σε αυτήν την πεζοπορία και που μοιράστηκε πολύτιμες πληροφορίες μαζί μου. Αν κάποιος θελήσει να ψάξει τον όρμο Φανοκοπεία, θα τον βρει στο διαδίκτυο ως όρμο Κόκαλα. Στον όρμο Κόκαλα ανήκουν εκτός των παραπάνω, το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας Μυλοποτάμου, η παραλία Καλάμι και τα Κόκκινα Γκρεμά.
Πηγή: Ιωάννης Μαρέντης
Φωτογραφιες: Νίκος Μαγουλάς, Ιωάννης Μαρέντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου