Έζησε χωρίς να προσποιείται, αγάπησε χωρίς να εξαρτάται, άκουγε χωρίς να δυσανασχετεί, μιλούσε χωρίς να προσβάλλει. Ήταν επιεικής για τους άλλους αλλά ταυτόχρονα απαιτητικός και αυστηρός για τον εαυτό του. Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς τότε το κενό που άφησε ο θάνατος του Μανώλη είναι τεράστιο.
Και είναι πράγματι γιατί επιτελούσε με επιτυχία τα θεσμικά του καθήκοντα αλλά ταυτόχρονα τα πήγαινε κι ένα βήμα μπροστά. Με την υπερβατική του προσωπικότητα, το έκανε σε απόλυτο βαθμό, γιατί ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της επιστήμης του και με αυτόν τον τρόπο διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας.
Τις δημόσιες παρεμβάσεις του, τις είχαμε τόσο ανάγκη. Ειδικά στις μέρες μας.
Η σιωπή από την απουσία τους σε μείζονα τοπικά, θεσμικά, πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά θέματα θα ακούγεται πολύ ηχηρή στ’ αυτιά μας.
Δεν μπορεί να υπάρχει πια συζήτηση για την τοπική αυτοδιοίκηση της ευθύνης, χωρίς αναφορά στον δικό του θεσμικό λόγο των τελευταίων είκοσι ετών.
Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσωπικότητας του, το εύρος των αισθημάτων του και το περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.
Εμείς όμως υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε κοντά του ως συμπατριώτες, φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι.
Τον ευχαριστούμε για αυτό και ζητούμε συγνώμη γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθός του...
Πηγή: Κύθηρα - Αντικύθηρα Νέο Ξεκίνημα Ενωμένοι Πολίτες (facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου